Zoals gebruikelijk op de laatste dag, zijn we op tijd wakker, half 7. Is niet zo erg, we willen toch graag op tijd in Nunspeet zijn i.v.m. Eibertjesdag.

Uiteindelijk fietsen we toch pas om 10.15 de camping af, maar dan is alles ingepakt, de Esdoorn weer spic en span, en zelfs heeft Bram nog een lekkage verholpen. Mart had een vochtige plek ontdekt, en had dat tegen Bram gezegd. Die kwam gelijk kijken, moest daarvoor onder het chalet, en constateerde dat de stofzuiger boven zijn hoofd erg veel herrie maakte! De vochtige plek was condens, maar omdat hij onder het chalet was, zag hij op een andere plek wel lekkage. Die hij gelijk verhielp, dus Mart waarschuwde mij, dat ik even geen riool moest gebruiken.

In de buurt van Nunspeet stonden al files, dus we waren heel blij dat we op de fiets waren. Het was al erg druk, we haalden alsnog doppinda’s, ik moet zeggen, dat het een hoop troep in het huisje scheelt, als je geen pinda’s dopt! Nu wordt het hier thuis een bende….

We bekijken de oude ambachten en de oude trekkers. Mart constateer dat de meeste trekkers van zijn leeftijd zijn, krasse ouwe knarren!

Op de markt staat een mevrouw met puzzels en knuffeltjes, waarvan er 1 heel erg op Yoshi lijkt, al is hij het niet. Oma koopt ‘m toch, voor Finn, want onze lieve Finn en zijn ouders hebben vandaag een hele spannende dag. Hij wordt geopereerd aan het bultje op zijn keel, voor de 2e en hopelijk laatste keer. We hebben dan ook telkens even contact hoe het gaat. Uiteraard ook een knuffeltje voor Noah, voor Sara gaat er iets anders mee.

Voor we uit Nunspeet vertrekken, halen we bij Uniek een voorraad brood, en kwarkbolletjes voor Sara, en bij de bio slager eten we een broodje vers gemaakte hamburger. De hamburgers zijn erg lekker, we nemen er 4 mee voor op de bbq. Gelukkig zijn ze bevroren, dus die overleven de reis wel.

We maken nog een stop onderweg om wat te drinken en een croissantje te eten. Tegen half 3 zijn we op de camping. Fietsen leegmaken, drager op de auto, fietsen er op, en nog even Ria gedag zeggen.

De reis verloopt voorspoedig, tot we op de ring rond Amsterdam zijn. Juist waar de weg 8 banen breed is, en wij ongeveer in het midden rijden, schokt de auto, en zegt het display: regelaar defect. Dat houdt in dat de automatische versnellingsbak er mee stopt, en er een noodversnelling gaat werken. Dan maak je veel toeren, en je kunt niet hard meer rijden, 70 a 80, dat is op de snelweg niet fijn. Gelukkig zijn we vlak bij een afrit, Diemen/IJburg, dus die nemen we. Het probleem is te verhelpen door de motor uit te zetten, en dan opnieuw te starten, maar ja, dat doe je liever niet op de snelweg. Ik word er zenuwachtig van, maar Mart blijft gelukkig koel. De afrit is lang, en voor we kunnen stoppen, zijn we zeker 5 minuten verder. Voor de ingang van de Vattenfall centrale is ruimte om te stoppen. En ja hoor, na opnieuw starten is alles weer OK. Hoe komen we nu weer op de grote weg? Mart besluit dat we door IJburg rijden, hij heeft daar vroeger nog gewerkt toen het werd aangelegd. We maken er een toeristisch rondje van, moeten zelfs nog wachten voor een open brug, omdat er een rondvaartboot door moet. Over een enorme witte boogbrug belanden we vlak voor de Zeeburgertunnel weer op de weg. Zul je zien, hebben we iemand voor ons rijden, die kennelijk bang is voor tunnels, en niet harder dan 70 durft. (Of hij had ook een defecte regelaar….) In ieder geval hebben we op de valreep dan toch nog een spannend vakantie avontuur!

Enfin, we zijn om 16.15 weer thuis, de operatie van Finn is achter de rug, en hij is weer op z’n kamer, bij papa en mama. Hij moet wel een nachtje blijven, maar mama mag gelukkig ook blijven slapen.

Het lijkt wel of de buren hebben staan wachten op onze thuiskomst, de een na de ander komt iets vragen. Mart is er weer druk mee.

Tot de volgende vakantie! Bedankt voor het mee lezen!