Vannacht had ik niet zo goed geslapen, Mart gelukkig wel. Ik had last van de insectensteken op mijn benen. Ik trek dat aan, ze moeten mij altijd hebben. Op ieder onderbeen een grote rode plek, die vooral snachts de neiging hebben te gaan jeuken.

De zon prikte al snel door het slaapkamerraam, er was bijna geen vocht in de lucht, de hemel werd al snel mooi eraan blauw!

Na een ontbijtje werden de taken weer verdeeld: Martin de fietsen, ik de lunch. Die bestond vandaag uit de rest soep van gisteren opwarmen en in de thermosfles doen. Dat is nog een secuur klusje, zonder trechter! Maar bijna alles belandde in de fles! Broodjes er bij om te soppen, mandarijnen en wat Anzac koekjes voor de lekkere trek! En uiteraard het nodige vocht.

Eerst maakten we een slinger door het Doldersummerveld, daarna doken we het Drents-Friese Wold in. Bij Oude Willem steken we dwars over, en komen dan bij de Drentsche Hoofdvaart uit. Die steken we over, en we koersen naar het Blauwe meer. Ik mis het bordje waarop staat: links af naar het meer, dus we fietsen een stukje terug. Als excuus kan ik aanvoeren dat het pad zo slecht was, dat ik alleen maar recht vooruit durfde te kijken!

Bij het Blauwe meer besluiten we om daar te lunchen. Het terras is dicht, dus we vouwen onze eigen stoeltjes uit, klaptafeltje op de rand geklemd, en de soep in de bekers. Altijd even een dingetje, want je wilt de vulling van de soep toch netjes verdelen. Dat lukt best goed, al zeg ik het zelf.

We vervolgen onze route, rijden eerst een stuk langs de Beilervaart, formaat brede sloot, en via mooie paden, komen we langs het Oranjekanaal te rijden. Bij het dorp Oranje houden we halt voor een ijsje. Het is de eerste gelegenheid die we tegen komen om iets te gebruiken.

Daarna maken we nog een slinger naar het oosten, om vervolgens weer westwaarts richting Smilde te gaan. Daar opnieuw een oversteek van de hoofdvaart.

We bereiken net voor Appelscha de Opsterlandsche Compagnonsvaart, die we oversteken via een heel smal bruggetje. De brugwachter, een moeder met een klein meisje dat alvast studeert voor brugwachter, had de ketting er net voor gehangen, maar de boot was nog zover weg, dat wij er nog wel overheen konden.

We bereiken Olmenes, waar Martin in de schaduw blijft wachten, en ik wat boodschappen doe. O.a. 3 suikerbroden, 1 voor ons zelf en voor de beide dochters ieder ook 1.

Bij het Canada meer aangekomen, zetten wij ons wederom neder, en nuttigen de mandarijnen. Het klaptafeltje bevind zich dit keer op Martin’s knie, het is dus echt multifunctioneel! We zitten er heerlijk, tot de hangjeugd van Appelscha arriveert, en luidkeels de muziek van de Toppers ten gehore brengt. Dat kunnen we niet aan, en we vertrekken naar ons Roodborstje. Het was sowieso wel tijd om op te stappen.

Weer bij huis maak ik verse yokidrink van het restje aardbeien en de karnemelk. Ook maar een pot thee, met deze temperatuur moet je veel drinken!

Mart besluit om nog de 3 caches te gaan pakken die hier vlakbij liggen. Ik maak appelmoes, snij de prei en schil de aardappelen. Als Mart weer terug is, kunnen we gelijk aan tafel. Ware het niet dat er 2 grote lawaaierige vliegtuigen een aantal keren overvliegen. Als die niet meer terugkomen, schuiven we alsnog aan tafel.

We hadden vandaag een mooie route, afwisselend bos, heide en landbouwgrond. De paden waren ook van afwisselende kwaliteit, van prachtig vlak, tot Braamstruiksebinnenpad 2.0! Voor mij 57 km, Martin, door de caches, net over de 60 km.

Morgen dus naar het buitenland! Ben benieuwd of er ook bordjes staan, zodat we het bewijs kunnen fotograferen.